DE OORSPRONG VAN HET ARRANGEMENT VAN "MA BAKER "

June 14, 2011

“Mijn naam is Cees Vermeulen Windsant, muziekproducent & auteur/arrangeur.vanaf 1975, er woedde toen een oliecrisis. Samen met mijn gezin was ik op vakantie in Tunesie. We liepen over een bazaar en ik hoorde een fluitje een melodie spelen van een in de muziekwereld zogeheten traditional. De melodie bleef dagen in mijn hoofd hangen en dat bracht me op de idee het liedje in een modern jasje te steken. Zo gezegd, zo gedaan. Onder de naam alias Mohammed Hanesh heb ik toen met een paar vrienden het lied 'Sidi Mansour' geproduceerd, uitgelicenseerd en laten uitbrengen en distribueren in tal van landen. Het nummer sloeg direct aan en werd al snel een zgn. 'Dance-Hit' in diverse landen. Dit werd mede ondersteund door de Tunesische vliegtuigmaatschappij waarin de grote posters volop werden getoond. Iets wat we vandaag de dag niet snel voor elkaar zouden krijgen.

Ook toen al lag het gevoelig in zowel de westerse- als oosterse wereld een van oorsprong niet-westerse traditional alszodanig uit te brengen enkel vanwege het feit dat we het zo'n leuk liedje vonden en er van overtuigd waren dat muziek toch eerder zou verbroederen dan dat er enige reden zou kunnen bestaan om dit niet positief op te nemen. Dat werd bevestigd toen bleek dat er eerder veel sympathie was voor het feit dat een westerling een oosters liedje opnam en uitbracht, dan dat er op een of andere manier andere gevoelens aan zo een aktie ontleent werden met uitzondering van Nederland. Enfin, een bekend gegeven.

In die dagen ben ik ook bij mijn toenmalige muziekuitgever Willem van Kooten langs gegaan en voorgesteld onze versie van het liedje; 'Sidi Mansour' samen te promoten. Willem wilde de produktie wel innemen voor zijn uitgeverij Nada Music maar had nog geen mogelijkheden om het alszodanig op de markt te brengen hetgeen we toen zelf maar ter hand hadden genomen en de proefpersing stuurde we o.a. naar Frank Farian. Hij schreef terug : geen interesse !. In heel Europa is het toch gereleased via o.a. Ariola Eurodisc. Een nummer 1 in Tunesie.!. Wat scherst onze verbazing vier jaar later, het liedje opnieuw gecoverd en werd een wereldhit met 'Boney-M' met als titel 'My Baker'. Willem en ik gingen in plagiaat-proces met Frank Farian. Een juridisch gevecht tussen de BumaStemra en Gema waarna werd bepaald dat ieder zijn versie als bewerker kon claimen. Fran Farian had het gehoord in Tunesie, zei hij! Hoe konden we bewijzen dat Farian het van ons had gejat? De antwoordbrief was destijds niet eens ondertekend. Alle recettes van de Boney-M verkopen werden toegewezen aan Farian en 'wij' zaten er naast. Enkele maanden later zag ik Frank Farian door de ramen heen zitten op het kantoor van Willem waar ik toevallig weer eens aankwam. Uiterst opmerkelijk. Enige tijd later volgden de hits via Willems uitgeverij: The Rivers of Babylon etc…

Ik was dan ook nog maar een groentje in het vak en liet alles over me heen komen. Het grote geld was mij niet gegund en ben in mijn beleving 'sterker geworden en heb ervaringen opgedaan' en ben alleen doorgegaan met produceren voor eigen rekening onder het motto; 'de eer, of de gladiolen'.

Jammer dat de 'platenbusiness' zo ineen  is gestort en dat de door mij geproduceerde masters – waarvan de stichting Charles Music de eigenaar is – nog weinig  'waarde' vertegenwoordigen. We hebben er allemaal wel eens van gehoord; ”Succes kent vele vaders”. Ach, en zo hebben we nog zoveel te vertellen..”

 

sidi mansour was gejat !

January 19, 2011

“Mijn naam is Cees Vermeulen Windsant, muziekproducent & auteur/arrangeur.vanaf 1975, er woedde toen een oliecrisis. Samen met mijn gezin was ik op vakantie in Tunesie. We liepen over een bazaar en ik hoorde een fluitje een melodie spelen van een in de muziekwereld zogeheten traditional. De melodie bleef dagen in mijn hoofd hangen en dat bracht me op de idee het liedje in een modern jasje te steken. Zo gezegd, zo gedaan. Onder de naam alias Mohammed Hanesh heb ik toen met een paar vrienden het lied 'Sidi Mansour' geproduceerd, uitgelicenseerd en laten uitbrengen en distribueren in tal van landen. Het nummer sloeg direct aan en werd al snel een zgn. 'Dance-Hit' in diverse landen. Dit werd mede ondersteund door de Tunesische vliegtuigmaatschappij waarin de grote posters volop werden getoond. Iets wat we vandaag de dag niet snel voor elkaar zouden krijgen.

Ook toen al lag het gevoelig in zowel de westerse- als oosterse wereld een van oorsprong niet-westerse traditional alszodanig uit te brengen enkel vanwege het feit dat we het zo'n leuk liedje vonden en er van overtuigd waren dat muziek toch eerder zou verbroederen dan dat er enige reden zou kunnen bestaan om dit niet positief op te nemen. Dat werd bevestigd toen bleek dat er eerder veel sympathie was voor het feit dat een westerling een oosters liedje opnam en uitbracht, dan dat er op een of andere manier andere gevoelens aan zo een aktie ontleent werden met uitzondering van Nederland. Enfin, een bekend gegeven.

In die dagen ben ik ook bij mijn toenmalige muziekuitgever Willem van Kooten langs gegaan en voorgesteld onze versie van het liedje; 'Sidi Mansour' samen te promoten. Willem wilde de produktie wel innemen voor zijn uitgeverij Nada Music maar had nog geen mogelijkheden om het alszodanig op de markt te brengen hetgeen we toen zelf maar ter hand hadden genomen en de proefpersing stuurde we o.a. naar Frank Farian. Hij schreef terug : geen interesse !. In heel Europa is het toch gereleased via o.a. Ariola Eurodisc. Een nummer 1 in Tunesie.!. Wat scherst onze verbazing vier jaar later, het liedje opnieuw gecoverd en werd een wereldhit met 'Boney-M' met als titel 'My Baker'. Willem en ik gingen in plagiaat-proces met Frank Farian. Een juridisch gevecht tussen de BumaStemra en Gema waarna werd bepaald dat ieder zijn versie als bewerker kon claimen. Fran Farian had het gehoord in Tunesie, zei hij! Hoe konden we bewijzen dat Farian het van ons had gejat? De antwoordbrief was destijds niet eens ondertekend. Alle recettes van de Boney-M verkopen werden toegewezen aan Farian en 'wij' zaten er naast. Enkele maanden later zag ik Frank Farian door de ramen heen zitten op het kantoor van Willem waar ik toevallig weer eens aankwam. Uiterst opmerkelijk. Enige tijd later volgden de hits via Willems uitgeverij: The Rivers of Babylon etc…

Ik was dan ook nog maar een groentje in het vak en liet alles over me heen komen. Het grote geld was mij niet gegund en ben in mijn beleving 'sterker geworden en heb ervaringen opgedaan' en ben alleen doorgegaan met produceren voor eigen rekening onder het motto; 'de eer, of de gladiolen'.

Jammer dat de 'platenbusiness' zo ineen  is gestort en dat de door mij geproduceerde masters – waarvan de stichting Charles Music de eigenaar is – nog weinig  'waarde' vertegenwoordigen. We hebben er allemaal wel eens van gehoord; ”Succes kent vele vaders”. Ach, en zo hebben we nog zoveel te vertellen..”

 

About Me


Recent Posts